نوش آفرین کمری - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مدیریت بازرگانی، مسول امور اداری و خدمات تامین اجتماعی، سازمان تامین اجتماعی شعبه یک، کرمانشاه

مدیریت زنان در سازمان های سایر کشورها دستاوردهای شایان توجهی داشته است، ولی تمایل عمومی در بیشتر سازمان های دولتی کشور ما به برگزیدن مدیران مرد معطوف است. به نظر می رسد، در این میان عامل جنسیت بیش از شایستگی و توانمندی مورد توجه است. برای دستیابی به علل و عوامل این گرایش، نظرهای گوناگونی ارایه شده است. بنابراین مطالعه حاضر در پی بررسی شناسایی موانع پیش روی نقش آفرینی مدیریتی بانوان در دستگاه اجرایی است. در این مقاله ابتدا به تفاوت های سبک مدیریت زنان و مردان اشاره شد، سپس موانع و مشکلات ارتقای زنان در مسیولیت های مدیریتی در دستگاه های اجرایی از قبیل موانع فردی و خانوادگی، سازمانی و اجتماعی و فرهنگی شرح داده شد. از جمله موانع فردی بر سر راه ارتقای زنان درخصوص پذیرش مسیولیت های مدیریتی، مسولیت نگهداری و تربیت فرزندان و اداره امور خانه و عوامل سازمانی سقف شیشه ای است که زنان صرفا به خاطر جنسیت خویش از صعود به مراتب عالی سازمان باز نگه داشته می شوند. عوامل فرهنگی و اجتماعی، مواردی مانند نگرش عمومی غلط در مورد کارکردن زنان، ارزش ها و هنجارهای اجتماعی نامناسب، نگرش منفی مردان نسبت به مدیریت زنان، تمایل به حذف رقیب در صحنه فعالیت ها از طرف مردان از جمله موانع پذیرش پست های مدیریتی از طرف زنان می باشد

زنان، نقش آفرینی مدیریتی، موانع فردی و خانوادگی، سازمانی، اجتماعی و فرهنگی، دستگاه اجرایی