اثر اسیدوز متابولیکی ناشی از تمرینات ورزشی استقامتی و تناوبی شدید بر شاخص های برگشت پذیری استخوان زنان میانسال

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر اسیدوزمتابولیکی ناشی ازتمرینات استقامتی وتناوبی بر شاخص های برگشت پذیری وسطوح گازهای خونی درزنان میانسال بود.بدین منظور 30 زن میانسال سالم داوطلب وغیرورزشکار بامیانگین سنی (4/91 ± 41/07) به صورت تصادفی به سه گروه تمرینات تناوبی، استقامتی وکنترل تقسیم شدند. آزمودنی ها پروتکل تمرینات رابه صورت 3 جلسه درهفته که شامل 7-8 تکرار یک دقیقه ای دویدن باشدت 70-90 درصدضربان قلب بیشینه واستراحت سه دقیقه ای باشدت 35-45 درصدضربان قلب بیشینه اجراکردند. همچنین گروه تمرین استقامتی زیربیشینه پروتکل تمرینی رابه صورت 3 جلسه درهفته که شامل 30 دقیقه دویدن فزاینده باشدت 50-70 درصد ضربان قلب بیشینه بود، انجام دادند. ازگروه کنترل وگروه های تجربی درقبل وبعد ازپروتکل 6 هفته ای به منظور ارزیابی شاخص های استخوانی، میزان اسیدیته وگازهای خونی درحالت ناشتا، نمونه خونی ازورید وشریان بازویی گرفته شد. برای ارزیابی کلسیم ادراری، نمونه ادراری 24 ساعته جمع آوری شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها ازروش های آماری تحلیل واریانس یک راهه وهمبستگی پیرسون استفاده شد. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که 6 هفته تمرینات ورزشی منظم موجب تحریک آلکالین فسفاتاز، جذب روده ای و بازجذب کلسیم ادراری ازتوبول های کلیه وبهبود میزان pH وغلظت بی کربنات خون می شود. لذامی توان ادعاکرد که تمرینات تناوبی شدید اثرات مطلوب تری نسبت به تمرینات استقامتی زیربیشینه روی سلول های استیوبلاست وچگالی موادمعدنی استخوان دارد.

Keywords:

اسیدوز متابولیکی , آلکالین فسفاتاز , کلسیم ادراری , pH , بی کربنات , تمرینات ورزشی