پیشرفت های اخیر استفاده از دیاتوم ها به عنوان ابزاری زیستی برای سنجش زیستی، تحویل ژن و تشکیل نانوساختار های مرکب فلزی

دیاتوم ها به عنوان میکروارگانیسم های تک سلولی یوکاریوت در همه ی زیستگاه های آبی جهان تقریبا پراکنده هستند. دیواره ی سلولی متشکل از سیلیس در دیاتوم ها با داشتن منافذ 10تا 100 میکرومتری قابلیت-های بی نظیری را به این میکروارگانیسم های تک سلولی برای تشکیل نانومواد سیلیسی و استفاده از آن ها در نانوتکنولوژی داده است. رایج ترین کاربرد های استفاده از دیاتوم ها در نانوتکنولوژی شامل زیست سنجی، تحویل دارو، تحول ژن، جداسازی مولکولی، زیست شناسی مولکولی، مشابه سازی زیستی، تصویربرداری نوری و الکترونی و تشکیل ساختار های نانویی می باشد. در این بررسی، پیشرفت های اخیر در کاربرد دیاتوم ها و نانومواد سیلیسی در زیست سنجی، تحویل ژن و تشکیل نانوساختار های فلزی مرکب نشان داده شد. نتایج نشان داد که دیاتو م ها با داشتن ویژگی هایی از قبیل ناحیه سطحی بزرگ، تخلل بالا، شفافیت، زیست سازگاری و زیست تخریب پذیری پتانسیل تشکیل نانومواد-های زیستی مناسب و هوشمند جهت اهداف زیستی را دارا می باشند.

Keywords:

نانوتکنولوژی , دیاتوم ها , نانوساختارها , سیلیس