ترسیم نقشه ژنتیکی- مولکولی بر روی یک جمعییت اینبرد نوترکیب حاصل از تلاقی بین دو گونه گندم هگزاپلویید

نقشه یابی ژن ها و تهیه نقشه های ژنتیکی کاری اساسی در علم ژنتیک محسوب می شود. زیرا بخش عمده ای از علم ژنتیک با درک توارث صفات ویژه و دست ورزی آنها در ارتباط می باشد. در دهه های اخیر با پیدایش نشانگرهای DNA تحول عظیمی در تهیه نقشه های ژنتیکی در گیاهان مختلف به خصوص گندم به وجود آمده است. در این پروژه، نقشه ژنتیکی گندم هگزاپلویید ترسیم و ساخته شد. این نقشه ژنتیکی لینکاژی حاصل از تلاقی دو گونه گندم هگزا پلویید، بدست آمده، فامیل یا والد اول، ژنوتیپTriticum aestivum var. erythrospermum (والد نر این تلاقی)، و فامیل یا والد دوم، ژنوتیپ Triticum aestivum cultivar 7841 glutenin (والد ماده این تلاقی)، که این ژنوتیپ نیز رقم اصلاح شده بدست آمده از بک کراس یا تلاقی برگشتی ژنوتیپ های دیگر گندم می باشد. در این تحقیق از 192 لاین اینبرد نوترکیب که به روش شجره ای تک بذری تا نسل هشتم تفکیک شده اند استفاده شد. همچنین در رسم این نقشه لینکاژی، مجموع 245 نشانگر مولکولی که در برگیرنده 191 مارکر ریزماهواره ای SSR و 54 مارکر چندشکلی تک نوکلیوتیدی استفاده شد. تجزیه داده ها توسط نرم افزار Mapmaker/EXP Ver3 و با معیار حداکثر فاصله 50 سانتی مورگان و حداقل LODبرابر 3 و آنالیز نشانگرهای این نقشه توسط نرم افزار Gene Mapper 1.1 انجام گرفت. این نشانگرهای مولکولی در 21 گروه لینکاژی تقسیم و بر روی نقشه کروموزومها ترسیم شده اند. تجزیه تکمیلی داده ها به همراه نشانگرهای ریزماهواره و تک نوکلوتیدی، موقعیت کروموزومی نشانگرها را تعیین کرد. قسمت اعظم این نشانگرها با عدد2.63 درصد بر روی ژنوم A قرار گرفتند با میانگین 13 نشانگر بر روی هر کروموزوم، بر روی ژنوم B با عدد6.20 درصد، و با عدد 15.2 درصد بر روی ژنوم D قرار گرفتند. این ترسیم گویای مکان یابی ژنها در خصوص صفات تحمل به خشکی نیز بوده، این نقشه ژنتیکی بر اساس نوترکیبی بین کروموزوم های همولوگ در طی تقسیم میوز، توانست الگویی برای ساختار، آنالیزهای ژنتیکی و مکان یابی کیو تی ال ها باشد