اثر چپرونی نانوذره ی طلا ساخته شده از گیاه چای ترش به روش سنتز سبز بر روی تشکیل آمیلویید در پروتیین آلفا-لاکتالبومین با روشهای اسپکتروسکوپی

Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 528

متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

BIOTECH01_173

تاریخ نمایه سازی: 13 شهریور 1396

Abstract:

آمیلوییدوزیس یک اختلال ارثی یا اکتسابی است که با تاخوردگی اشتباه پپتید و پروتیینهای عملکردی و محلول نرمال مرتبط است، و تبدیل آنها به تجمعات پایدار باعث ایجاد فیبریلهای آمیلوییدی می شود. این فیبریلها عملکرد پروتیینهای مربوطه را کاهش می دهد و با ایجاد حدواسطهای سمی در روند خود تجمع سازی باعث ایجاد بیماریهای آمیلوییدی همچون آلزایمر، پارکینسون و.. می شود. نانوذرات ذراتی در مقیاس 1-100 نانومتر هستند که روی فرایند فیبریلاسیون پروتیینها تاثیر داشته و از آنجاکه نانوذرات حاصل از روشهای شیمیایی خطرناک بوده، امروزه از اصول شیمی سبز (استفاده ازمواد گیاهی و پلی فنولی) برای تولید آنها استفاده می شود که علاوه بر کاهش عواقب خطرناک این مواد ،خلوص نانوذرات تولیدی هم افزایش می یابد. در این مقاله با استفاده از اسپکتروسکوپی فلورسانس تیوفلاوین تی، ANS و فلورسانس ذاتی، اثر نانوذرات طلای ساخته شده از گیاه چای ترش روی تشکیل آمیلویید پروتیین آلفا-لاکتالبومین ارزیابی شد. این پروتیین به دلیل تشکیل مولتن گلبول، می تواند نمونه ی مناسبی برای بررسی تشکیل آمیلویید باشد. نتایج نشان می دهد که نانوذرات طلا از تشکیل فیبریلهای آمیلوییدی جلوگیری می کند. این اثر محافظتی نتیجه ی جذب سطحی پروتیین به سطح نانوذرات و افزایش پایداری آنها در برابر تغییرات ساختاری است. نانوذره با اتصال به مونومر ها مانع از اتصال آنها به همدیگر و طویل شدن هسته اولیه فیبریلهای آمیلوییدی می شود. در نهایت، نتایج نشان می دهد که سنتز نانوذره طلا ساخته شده از گیاه چای ترش می تواند یک عامل درمانی برای جلوگیری از تشکیل آمیلویید و درمان بیماریهای آمیلوییدی باشد.

Authors

فایزه طالب پور

دانشجوی کارشناسی ارشد بیوشیمی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران

آرزو قهقایی

دپارتمان گروه زیست شناسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران