اصول طراحی شهری تاب آور در برابر بلایای طبیعی

امروزه، دیدگاه ها و نظریه های مدیریت سوانح در راستای کاهش آسیب پذیری قبل از وقوع سانحه معطوف به تبیین ملاحظات و ملزومات شهرهای تاب آور در برابر مخاطرات طبیعی هستند. مروری بر ادبیات بلایا مبین و موید این است که تاب آوری با هدف تقویت جوامع و مجتمع های زیستی با استفاده از ظرفیت های موجود دارای تعریف ها، رویکردها و معیارهای متفاوتی است. از طرفی به موضوع تاب آوری از بعد طراحی شهری کمتر پرداخته شده و اغلب تلاش ها در راستای برنامه ریزی و مدیریت بعد از وقوع سوانح صورت گرفته است در حالی که طراحی شهری تاب آور قبل از وقوع سوانح طبیعی به دنبال راه حلی برای مقابله و کاهش خسارات ناشی از آنها می باشد . در پژوهش حاضر، ابتدا به تبیین مفهومی تاب آوری ، طراحی شهری تاب آور، ارایه اصول طراحی شهری تاب آور و سپس به معیارهای تاب آوری در طراحی شهری پرداخته می شود. اهمیت این اصول و معیارها از آنجایی ناشی می شود که به معماران و طراحان شهری این امکان را می دهد که هنگام انجام پروژه در مناطق دارای پتانسیل بالا برای وقوع بلایای طبیعی، با توجه به این اصول و معیارها رویکرد تاب آوری را نیز در نظر داشته باشند.

Keywords:

تاب آوری , بلایای طبیعی , طراحی شهری تاب آور