بررسی میزان موفقیت شهر جدید گلبهار در جذب جمعیت مادرشهر مشهد

افزایش جمعیت شهرنشین و نیاز به ایجاد مراکز شهری جدید که بتواند جمعیت مازاد در شهرهای بزرگ را در خود جای دهد، از عوامل موثر در احداث شهرهای جدید بوده است. ایجاد چنین شهرهایی در دوران معاصر با نظریه باغ شهرها وارد در سال 1898 مطرح شد. با توجه به رشد شهرنشینی در قرن حاضر موضوع ایجاد شهرهای جدید به عنوان یک ضرورت در جهت جذب سرریز جمعیت شهری و به منظور تمرکززدایی جمعیت و اشتغال در جهان و از جمله در ایران مطرح و اجرا شده است. هدف از این تحقیق بررسی و ارزیابی عوامل تاثیرگذار در جمعیت پذیری شهر جدید گلبهار می باشد، که در5 بعد ویژگی های اجتماعی، اقتصادی، رضایت و تعلق خاطر ساکنان، وضعیت خدمات موجود در شهر جدید و مشارکت می باشد. روش انجام این پژوهش، توصیفی– تحلیلی است. نمونه آماری تحقیق حاضر،380 نفر از ساکنان شهر جدید گلبهار می باشند، که پرسشنامه ای محقق ساخته بین آنان توزیع گردید. اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزار Spss و تحلیل هایی مانند آزمون من ویتنی، آزمون خی دو و آزمون کروسکال انجام شد. نتایج، حاکی از عدم موفقیت شهر جدید گلبهار در جذب سرریز جمعیت شهر مشهد بوده است.

Keywords:

شهرهای جدید , سرریز جمعیت , مهاجرت , شهر گلبهار