مخاطرات پیمانکاری در پروژه های تونل سازی

پیش از این، خطرات تونل سازی ناچیز و به آسانی قابل طبقه بندی بود و توسط مشارکت کنندگان مختلف به طور عادلانه رفع و رجوع می گردید. اما امروزه خطرات پیچیده و نامتوازن را نمی توان صرفا توسط تنها یکی از شرکا رفع و رجوع نمود. از این رو برای موفقیت پروژه و برآورده شدن منافع شرکت ها و افراد ذینفع، باید این خطرات را تقسیم بندی و سهم بندی نمود. اندازه واقعی و احتمال خطر از نظر هزینه، زمان، اعتبار، شهرت و توانایی اجراء، شناخته شده نیست اما واقعیت دارد. براساس سود متقابل باید وجود و اثر این خطرات را به خوبی ارزیابی نمود. اکثر خطرات ارزیابی شده، به حداقل رسانده و یا حذف می شوند و هزینه انجام این اقدامات باید با هزینه خطر اولیه مقایسه گردد. در بسیاری موارد، تلاش برای اجتناب از خطرات با پس و پیش کشیدن آن ها، صحنه تعامل برای انجام کار مفید را به صورت یک میدان جنگ و جدال برای وکلا تبدیل ساخته است. اگر توجه کافی به منظور تشکیل یک تیم ساخت و ساز متشکل از کارفرما، مهندسان مشاور، پیمانکاران، زمین شناسان و بیمه کنندگان می شد، تا هر کدام از ایشان، مسیولیت های مربوطه را به گردن می گرفتند، مسیله به نفع صنعت ساخت و ساز تمام می گردید. توسط بسیاری از کشورها تلاش هایی برای تعیین خطرات و چگونگی تقسیم بهترین وجه وظیفه هر یک از طرفین ذینفع در قرارداد صورت گرفته است که در این مقاله تلاش خواهد شد، این تلاش های صورت گرفته مورد بحث قرار گیرد. مطابق این پژوهش طرفی که بیشترین مقدار خطر را به عهده می گیرد باید بیشترین سود را نیز ببرد. در اختیار گذاشتن تمام و کمال اطلاعات کافی کارفرما در اختیار پیمانکاران و پیشنهاد دهندگان برای قرارداد منجر به کاهش هزینه قرارداد خواهد شد. بندهایی از قرارداد که کارفرما در مورد دقت آن سلب مسیولیت می کند باید از قرارداد حذف شوند و اگر حذف کامل آن ها ممکن نباشد تعداد آن موارد باید به حداقل برسد. عدم لحاظ شرایط تغییر یافته در یک قرارداد به پیمانکار القا می کند که هزینه احتمالی اضافی را در پیشنهاد خود لحاظ کند، بنابراین لحاظ کردن این عبارت به نفع کارفرما خواهد بود.

Keywords:

تونلسازی , مخاطرات , کارفرما , پیمانکار , قرارداد