آرش آتش نما - دانشجوی کارشناسی ارشد MBA ، دانشکده مدیریت، دانشگاه بین المللی امام خمینی قزوین،
محسن دانایی - دانشجوی کارشناسی مهندسی صنایع، دانشکده مهندسی صنایع، دانشگاه صنعتی امیرکبیر (پلی تکنیک تهران)،
سمانه هداوند - کارشناسی ارشد مهندسی برنامه ریزی حمل و نقل، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت تهران،

با وجود افزایش شبکه حمل و نقل عمومی در شهرها، استفاده از حمل و نقل شخصی سهم بسیار بیشتری را به خود اختصاص داده است. خودرو برای بسیاری از افراد در جامعه آزادی، انعطاف پذیری و تحرک به ارمغان آورده است. در کنار منافعی که وسیله نقلیه شخصی برای افراد استفاده کننده به ارمغان آورده است ذکر این نکته ضروری است که معایب آن تمامی افراد جامعه را درگیر می کند که از جمله آن ترافیک و آلودگی هواست. یک راه حل ایده آل برای حل مشکلات زیست محیطی ناشی از خودروهای شخصی استفاده از حمل و نقل عمومی است که نشان دهنده یک جایگزین واقعی برای وسیله نقلیه شخصی است که این نوع از حمل و نقل نیازمند نوعی از یکپارچگی می باشد. یکپارچگی بدان معنی است که انتخاب مدل های مختلف برنامه ریزی، به جای اینکه جدا از یکدیگر قرار بگیرند، همه با هم به عنوان یک مجموعه در نظر گرفته شوند. برنامه ریزی برای بهترین حالت به معنی انتخاب از سیستم مناسب از مدهای مکمل است. پژوهش حاضر به بررسی حمل و نقل یکپارچه درون شهری پرداخته و در انتهای این پژوهش نیز با استفاده از یک مطالعه موردی (میدلندز غربی)، این موضوع و اثرات آن را مورد بررسی و ارزیابی قرار می دهد.

حمل و نقل یکپارچه، جابجایی درون شهری، میدلندز غربی