امکان سنجی ایجاد مجتمع های آبدرمانی در کلانشهر تهران با رویکرد پایداری

پژوهش درباره ی موضوع دیروز و امروز شهر تهران و ایجاد ساختارهای عمومی از ماهیت تفریحی- درمانی علی الخصوص با رویکرد پایداری به دلایل عدیده با موانع و پیچیدگی های بسیاری روبه رو بوده و می باشد. برخی از دشواری ها به این نکته باز می گردد که شهر تهران تا به حال از معیارهای امکان سنجی مختلف به صورت جامع جهت انتخاب بستر بررسی نشده و بیشتر مطالعات منعطف بر یک موضوع یا وجه کلان شهر تهران (کالبد مسکونی) درجهت ایجاد فضای مناسب متمرکز شده است. در پژوهش حاضر، چون موضوع آبدرمانی به عنوان یک مجموعه تفریحی-درمانی در نظر گرفته شده است ، به ناگزیر همه ی جوانب و ابعاد آن از معماری توده های اطراف سایت گرفته تا بررسی ویژگی های کالبدی، فرهنگی، اجتماعی و نیازهای ملموس حوزه های مختلف شهری و دیگر موضوعات مرتبط با آن که شامل رویکرد پژوهش نیز می باشد، مورد بررسی قرار گرفته تا فضایی مناسب برای ایجاد یک مجموعه آبدرمانی در پایتخت انتخاب شود. با این تفاسیر آنچه که مورد ارزیابی یا سنجش فضایی قرار می گیرد مناطق 22 گانه ی شهر تهران میباشد که با استناد به طرح های تفصیلی و استخراج نیازها از صافی پایداری ( مولفه های اقتصادی، اجتماعی، اکولوژیکی، بومی، کالبدی) که از روش سیستماتیک SWOT و مبنای ساختارگرایانه ی اهداف تعریف شده بر ایجاد یک مجموعه ی هدفمند که می تواند مصداق مطالعات بعدی در این زمینه برای مخاطب خاص و عام فراهم سازد وآنچه که معنای رابطه ی انسان با محیط است را در فضای درون و برون مجموعه پاسخ گو باشد.

Keywords:

کلان شهر , آبدرمانی , توسعه پایدار , تکنولوژی , تفریحی- درمانی , بازشناسی محیط