میکائیل بهادری - شرکت توسعه منابع آب و نیروی ایران، تهران

یکی از مراحل سخت و دشوار اجرایی پروژه نیروگاه لوارک؛ احداث دو شفت قائم به عمق 210متری در سازند کنگلومرای هزاردره که از لحاظ ژئوتکنیکی در مرز بین سنگهای ضعیف و خاکهای بسیار سخت قرار می‌گیرد، بود. روش اجرایی احداث شفت‌ها در دو بخش حفاری و لاینینگ فلزی و بتنی، به ترتیب در شفت پنستاک و دسترسی خلاصه می‌شود. در مرحله حفاری هر دو شفت، با عنایت به اتخاذ روش حفاری از بالا به پایین، با افزایش عمق،‌علاوه بر کاهش ایمنی، نرخ پیشروی به شدت کاسته؛ به نحوی که در نیمه راه ارتفاعی،‌میزان پیشروی به 0.2 متر در روز رسید. لیکن با اتخاذ یکسری تمهیدات شامل حفر شفت پایلوت و انتقال مصالح از بخش زیرین، سرعت حفاری به 2.5 متر در روز افزایش پیدا کرد. از طرفی لاینینگ فلزی شفت پنستاک،‌ یکی از مراحل بسیار حساس، سخت و قابل توجه بود. اتخاذ روشهای ابتکاری در خصوص انتقال لوله‌ها و بتن اطراف آن که موضوع مقاله می‌باشد، باعث افزایش راندمان و کیفیت قابل قبول گردید بطوریکه عملیات مربوطه در طول شفت در کمتر از 2.5 ماه به پایان رسید که در نوع خود رکورد قابل توجهی بجای گذاشت. برای بتن‌ریزی شفت دسترسی از قالب لغزان استفاده گردید، که با توجه به مکانیزم حاکم بر این روش، این عملیات با تمهیدات در نظر گرفته شده در امر تولید، انتقال و پخش بتن در حدود 3.5 ماه به طول انجامید. این مقاله به شرح تفضیلی روش‌های مذکور می‌پردازد.

نیروگاه زیرزمینی، شفت‌های قائم، حفاری،‌ بتن‌های خود تراکم،‌ قالب لغزان