علیرضا رجبی پور - استادیار گروه مدیریت، دانشکده اقتصاد، مدیریت و حسابداری، دانشگاه یزد؛
رمضانعلی مباشر امینی - مربی گروه مدیریت، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان؛
سید سینا معصومی - دانشجوی مدیریت کیفیت و بهره وری، دانشکده اقتصاد، مدیریت و حسابداری، دانشگاه یزد
ابوالفضل فیاض - دانشجوی مدیریت کیفیت و بهره وری، دانشکده اقتصاد، مدیریت و حسابداری، دانشگاه یزد

پیچیدگی بازارهای رقابتی امروز باعث شده تا سازمان ها در کنار ارایه کالاها و خدمات با نازل ترین قیمت، به کیفیت و مرغوبیت خروجی های خود اهمیت دهند و برای مشتریان خود احترام قایل شوند؛ از این رو مدیریت سازمان ها به روش هایی همچون مدیریت کیفیت جامع روی آورده اند. برای تحقق مدیریت کیفیت جامع ابزارهای گوناگونی وجود دارد که از مهمترین آنها می توان به سری ایزو 9000 و مدل سرآمدی سازمان اشاره کرد. سری ایزو 9000 با عناصر بیستگانه خود درصدد تضمین کیفیت بود و مدل سرآمدی EFQM با معیارهای نهگانه خود سازمان را در جهت رسیدن به تعالی سوق می دهد. در این مقاله بعد از معرفی اجمالی این دو ابزار به شباهت ها و تفاوت های آنها می پردازیم و علل توفیق بیشتر مدل های غیرتجویزی نسبت به مدل های دستوری را در سال های اخیر مورد کنکاش قرار می دهیم.

مدیریت کیفیت جامع، سری ایزو 9000، مدل سرآمدی سازمان، رویکرد رفتاری، فرهنگ کیفیت