کیخسرو یاکیده - استادیار، دانشگاه گیلان، دانشکده مدیریت و اقتصاد،
غلامرضا محفوظی - استادیار، دانشکده مدیریت و اقتصاد، دانشگاه گیلان
ارمغان علی پور جورشری - کارشناسی ارشد، دانشکده مدیریت و اقتصاد، دانشگاه گیلان؛

مساله اصلی هر سرمایه گذار در بورس اوراق بهادار، تعیین مجموعه سهم هایی است که مطلوبیت آن حداکثر باشد. هدف این پژوهش، ایجاد بهترین پرتفوی ممکن با کمترین ریسک و بیشترین بازده می باشد. برای انتخاب پرتفوی بهینه، مارکویتز مدل میانگین واریانس و ییتژاکی مدل تفاوت میانگین جینی(GMD) را ارایه دادند. در مدل میانگین واریانس، میانگین به عنوان معیاری از بازده و واریانس به عنوان معیاری از ریسک می باشد. در مدل GMD متوسط قدرمطلق بازده ها در زمان های متفاوت به عنوان ریسک در نظر گرفته می شود. در این پژوهش از دو مدل مارکویتز و GMD بهره گرفته شده و مبانی نظری این مدل ها تشریح گردیده است. عملکرد مدل ها با تشکیل پرتفوی بهینه و آزمون آن به صورت عملی در بورس اوراق بهادار تهران مورد بررسی قرار گرفت.

نظریه مارکویتز، مدل تفاوت میانگین جینی(GMD)، سبد سهام بهینه