محمد حسن رجنی - شرکت اندیشه ایمنی خودرو
سوفیا رحیمی - دانشگاه مازندران

یکی از مدل های کاربردی در رابطه با تحلیل موقعیت سازمان ها، روش تعیین دوره عمر سازمان می باشد. بر طبق این مدل هر محصول، صنعت یا کسب و کاری دارای یک دوره عمر است. بدین معنی که در یک مقطعی از زمان متولد و معرفی می شود، رشد می کند، به مرحله بلوغ می رسد و سپس مرحله اشباع و نهایتا پیری و زوال آن فرا می رسد و در هر مرحله از عمر خود دارای الگوهای رفتاری خاص به منظور غلبه و چیرگی بر مسایل آن دوره و یا مشکلات مربوط به انتقال ازدورهای به دوره دیگرهستند. چرخه عمر، پدیده است که برای بسیاری از ، مدل های ذهنی، سازمانها و محصولات و... روی می دهد. لذا پس از اینکه جایگاه هر سازمان مورد شناسایی قرار گرفت، باید به گونه ای برنامه ریزی نمود که همواره سازمانها در مرحله رشد و بلوغ خود باقی بمانند. چرا که پس از آن در صورت هدایت و برنامه ریزی ناصحیح دوران پیری سازمان پدیدار شده و نهایتا نابودی سازمان را منجر خواهد شد. سازمانها، مواردی هستند که دوره عمر در بسیاری از آنها به خوبی دیده می شود. به طور دقیق نمی توان گفت که مفهوم دوره عمر سازمان، چگونه و توسط چه کسی برای نخستین بار مطرح شده است. با توجه به اینکه این مبحث بسیار اهمیت دارد تصمیم گرفتیم در این مقاله دوره عمر سازمان و نظریه های مرتبط با آن را بررسی کنیم. در این سلسله مباحث، گفته های آنتونی دونز،لیپیت و اشمیت، اسکات، گرینر، توربرت، لیدن،کتز و کاهن،آدیزس،کیمبرلی،کویین و کمرون مورد بررسی قرار می دهیم..