مهدی زندیه - دکترای معماری منظر، دانشیار دانشگاه بین المللی امام خمینی ره
داریوش غیبی - پژوهشگر دکتری گروه معماری، واحد اردستان، دانشگاه آزاد اسلامی، اردستان، ایران
فرزانه حسینی - پژوهشگر دکتری گروه معماری، واحد اردستان، دانشگاه آزاد اسلامی، اردستان، ایران

از دیرباز تا کنون عناصر طبیعی در فضای جمعی نقش مهمی در برقراری ارتباط و مشارکت انسان ها جهت رفع نیازهای روحی واجتماعی داشته است. که از این رو به مثابه این عناصر طبیعی دلیلی بر گرآمدن افراد بهدور هم بوده است. این عناصر رامی توان، آب، گیاه، کوه، نور و حتی باد معرفی کرد. امروزه مشخص شده است که انسان ها بیشتر از آنکه بر محیط تاثیرگذارباشند از محیط تاثیر می گیرند، لذا این تاثیرپذیری با توجه به ماشینی شدن زندگی روزمره، انسان ها برآن شدن به دلیلکاهش سطح حضور عناصرهای طبیعی در محیط شهر ها و جایگزین کردن برج ها و ساختمان ها به جای باغ ها و کوه هااطراف شهر جهت تخلیه استرس ها و دغدغه های زندگی شهری خود را به دل طبیعت و عناصر طبیعی خارج از شهر بسپارند.در پژوهش حاضر تلاش گردیده با روش مطالعه کتابخانه ای و بررسی اسناد و مدارک موجود در وهله اول به بررسی طبیعت ونقش آن در معماری و فضای شهری پرداخته که از این رو آب به دلایل پیشینه مفهومی و کارکردی مهترین عامل از بینعوامل دیگر انتخاب شده و مورد بررسی قرار گرفته است که نهایتا عمده مطالعه با روش میدانی با ابزار های مشاهده وپرسشنامه با جامعه آماری 100 نفر با روش نمونه معادلات ساختاری در جهت میزان حضورپذیری افراد به واسطه آب درفضاهای جمعی شهر شیراز که با آب در ارتباط هستند، با نرم افزار spss مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است.که نتایج نشانمی دهد که 72 % مخاطبین به واسطه طبیعت و 24 % آنها به واسطه عنصر آب وارد فضای عمومی شهری می شوند.

فضای شهری، تعاملات اجتماعی، ارتباط با طبیعت، عنصر آب