فرزانه حسینی - پژوهشگر دکتری دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردستان،مدرس دانشگاه علمی کاربردی واحد شیراز
داریوش غیبی - پژوهشگر دکتری گروه معماری، واحد اردستان، دانشگاه آزاد اسلامی، اردستان، ایران
مهدی زندیه - دکترای معماری منظر، دانشیار دانشگاه بین المللی امام خمینی قزوین

لویی کان یکی از معماران نامی دوران مدرن بود که از او به عنوان حلقه ی ارتباطی معماری مدرن و پست مدرنیاد می شود به گونه ای که همیشه در کارهایش نیم نگاهی به سنت، بوم، تاریخ داشت و انسان را مورد توجه و ارزشدر کارهایش قرار می داد. او در طول زندگی حرفه ایش به جاهای زیادی سفر کرد اما سفرش به روم، نوع نگاه او بهمعماری را تغییر داد. با تاثیر از آن سفر یعنی در ابتدای دهه ی ششم زندگیش کارهای حرفه ایش، او را به معروفیترساند. او علاوه بر حرفه معماری، استاد دانشگاه های بسیار مهمی بود که توانست با آموزه هایش تاثیر زیادی بربسیاری از شاگردانش بگذارد. هدف از این پژوهش آشنایی با لویی کان و معماری و فلسفه او در دوران مدرن وهمچنین تاثیرات آموزه های او بر معماران معاصر ایرانی هم عصر خود مانند نادر اردلان و کامران دیبا می باشد. در اینپژوهش با بهره گیری از روش کیفی و استفاده از ابزارهای جمع آوری اطلاعات شامل مطالعات کتابخانه ای و اسنادی ومدارک مرتبط به این مهم دست یافته شد که 3 اصل تاریخ گرایی، بوم گرایی و انسان گرایی در کارهای اردلان و دیبادیده می شود که نشان دهنده ی آن است که علاوه بر تاثیر کان بر آنها، معماران معاصر یادشده پیشینه ی بسیار قویدر زیباشناسی معماری سنتی ایرانی داشتند که این خود سبب گردید که در کارهایشان همانند کان به این 3 اصلتوجه شایانی داشته باشند.

لویی کان، فلسفه کان، معماری کان، نادر اردلان، کامران دیبا