آزاده اکبری - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اردستان
کاظم یزدی - استادیار گروه معماری دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اردستان

اثرات زیست محیطی و توسعه پایدار، امروزه از بحث برانگیزترین مباحث معماری هستند. به طور کلی معماری پایدار را می توان معماری دانست که نسبت به ویژگی ها و شرایط محیطی، مکانی پاسخگو بوده و کمترین صدمات را به محیط زیست بزند. محیط زیستی که برای موجودات زنده حاصل مجموعه ای از تعادل هاست که برهم خوردن هرکدام ضمانت دوام زندگی را تضعیف می کند. معماری اکولوژیک مطالعه توامان محیط و موجود زنده را هدف قرار داده است و باری رسیدن به این هدف ساخت موجود زنده و محیط و ارتباطات آنها مورد بررسی قرار می گیرد و در مقابل معماری پایدار به دنبال راه حل هایی در مقابل الگوهای سنتی است که بتواند از بروز مسایلی همچوننابودی منابع طبیعی و تخریب اکوسیستم ها، الودگی و گرم شدن زمین جلوگیری کند. معماری محیطی، طراحی و ساخت بر اساس ملاحظات محیطی و با استفاده از مصالح بومی و محلی می باشد. صرفه جویی در منابع، طراحی برای بازگشت به چرخه زندگی و طراحی برای انسان از استراتژی های معماری پایدار هستند، که می توان از آنها در بررسی خانههای قدیمی با الگوهای سنتی استفاده کرد. (لطیفی- علیزاد گوهری، 1388).

اقلیم، معماری سنتی، معماری پایدار