هدی جورابچیان - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، گروه معماری، دانشکده هنرومعماری، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایرانایران
محمدعلی تربیت جو - دکترای تخصصی معماری، مربی، گروه معماری، دانشکده هنرومعماری، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران

دانش آموزانی که هوش بهر آنان خیلی بالا می باشد ، تیزهوش تلقی می شوند که باید شناسایی شوند و درمدارس جداگانه با شیوه متفاوت آموزش ببینند. کودکانی که بالاترین ضریب هوشی را دارند، مشکلات اجتماعیبیشتری را متحمل می شوند.در ایران مدارسی که تحت عنوان مدارس پرورش استعدادهای درخشان ساخته شده استکه نه از لحاظ معماری و نه از لحاظ آموزشی تمایز محسوسی با مدارس عادی ندارد. الگوی معماری مدرسه که شاملآرایش اجتماع گریز کلاس درس، تهی بودن از فضاهای دنج ، دوستانه و پاتوقی و ...اساسا مجالی به جنبش، پویایی وشکوفایی به تیزهوش نمی دهد. هدف تحقیق حاضر، بررسی اهمیت طراحی معماری مدرسه تیزهوشان می باشد که بهایجاد و گسترش گفتمان های اجتماعی میان دانش آموزان با یکدیگر و با افراد جامعه و یادگیری مهارت های اجتماعیآنان منجر شود. در ایران متاسفانه امکان بازدید و گرفتن آمار از مراکز سمپاد میسر نیست و محدودیت جدی دارد.بنابراین تحقیق ، به روش تحلیل محتوا انجام شد و تحلیل اطلاعات، به روش توصیفی بوده و ابزار گردآوری اطلاعاتمقالات معتبر و به روز دنیا و ایران می باشد.دستاورد این تحقیق به کار بردن طراحی فضاهای مدرسه و طراحیمبلمان کلاس ها به صورت اجتماع پذیر نه اجتماع گریز، استفاده از فضاهای نیمه باز، کنج های مناسب برای توقف،راهروها با عرض بیشتر و مبلمان شده، ... همچنین به صورت مدرسه اجتماعی طراحی شود که مشابه میدان شهریعمل کند و تعاملات اجتماعی میان تیزهوشان و افراد جامعه را ارتقاء بخشد.

معماری ، مدرسه، تعاملات اجتماعی، تیزهوشان