ارزیابی عوامل موثر در بهره گیری از انرژی خورشیدی در طراحی مجتمع اکوتوریسم (مطالعه موردی: منطقه برم دلک شیراز)

با توجه به اینکه کشور ایران از قابلیت بالای توسعه اکوتوریسم برخوردار است ولی متاسفانه دلایل گوناگونی منجر به تخریب محیط زیست شده اند. درحالی که با استفاده از انرژی تجدیدپذیر خورشید می توان این مشکل را رفع نمود. این پژوهش با هدف ارزیابی عوامل موثر در بهره گیری از انرژی خورشید در بدنه ساختمان های اکوتوریسم در منطقه برم دلک شیراز انجام گردید. روش تحقیق حاضر ترکیبی از روشهای کمی است و برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه که از سه گروه دانشجویان، مهندسین و اساتید معماری با جامعه آماری 200 نفر کمک گرفته شد. سپس داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار spss و روش ازمون t با دو گروه مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. عوامل به 3 دسته ی میزان تاثیرگذاری زیاد، متوسط و کم تقسیم شده است که از بین عوامل به ترتیب حجم، سطوح و منافذ ساختمان و ریز عوامل تعداد بر (نما)، میزان همجواری با ساختمانهای کناری، ابعاد پنجره ها، جنس و مساحت هر یک از سطوح دارای بیشترین تاثیر و ریزعوامل عایق درب، شیب فضای نیمه باز، عمق و تراکم کف دارای کمترین تاثیر در بهره گیری از انرژی دارند. نتایج پژوهش نشان دهنده آن است که مجتمع اکوتوریسم را با ارزیابی عوامل موثر در بهره گیری از انرژی خورشیدی می توان به گونه ای که آسایش حرارتی تامین گردد طراحی نمود.

Keywords:

انرژی خورشیدی , اکوتوریسم , منطقه برم دلک , آسایش حرارتی