فرزانه واصفیان - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردستان، گروه مدیریت، اصفهان، ایران
علی مهرعلیان - دانشجوی دکتری معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردستان
شادی محمدشاهی - دانشجوی دکتری معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردستان

گردشگری بعنوان یک صنعت نوین، نقش کلیدی را در توسعه پایدار شهرهای قدیمی دارد. این صنعت علاوه برشکل دهی اقتصاد شهری و جلوگیری از فرسایش و از بین رفتن بناها و بافت های تاریخی، موجب شکل گیری تعاملاتاجتماعی، فرهنگی و سیاسی میشود. مهمترین عنصر شکل دهی ساختار گردشگری، بنا یا ساختمان می باشد که این بناهادر صورت داشتن قدمت و قرارگیری در کنار سایر عناصر شهری یک بافت باارزش تاریخی را جهت شکل گیری راستههای حرکتی برای گردشگران شکل میدهد. شهر اصفهان بعنوان نگین شهرهای تاریخی ایران، این پتانسیل را دارد که بااستفاده و بهینه سازی بافت ها و محورهای تاریخی خود، انگیزه گردشگران را برای ورود به قلب شهر اصفهان و شکلدهی بهتر تعاملات فرهنگی بیشتر کند. از این رو بهسازی، بازسازی و طراحی محورهای تاریخی نقش تعیین کنندهای رادر شکل دهی این زیرساختها دارد. در این مقاله سعی بر آن است که با بررسی ساختاری فضاها و محورهای دارایپتانسیل گردشگری شهر اصفهان، راهکارهایی را جهت بهبود و رونق این پتانسیل ها در شکل گیری و رونق محورهایتاریخی-گردشگری این شهر بیان شود.

بهسازی و نوسازی، بافت تاریخی، طراحی شهری، راسته های گردشگری