ارزیابی نقش پوشش گیاهی در فضای عمومی شهری به منظور ارتقاء سطح حضور پذیری شهروندان نمونه موردی: پارک حاشیه ای بلوار چمران شیراز

با پیشرفت تکنولوژی و قلبه کردن ماشین بر انسان و احاطه کردن توده های بتن بجای فضای باز شاهد کاهش حضور پذیریشهروندان در محیط شهر می باشیم. فضای باز که با عوامل طبیعی شکل گرفته و در جهت رفع نیازهای اساسی انسان هاتلاش می کند. امروزه به دلیل افزایش جمعیت و نگاه های سودجویی و بازاری به فضای باز شهری اعم از باغات و فضایعمومی، اینگونه فضا ها جای خودرا به معماری بدون هویت وارداتی داده اند. اینگونه است که ساکنان شهر برای تجدید روحیهو دوری از دغدغه و استرس ها باید به خارج از شهرها مراجعه کنند. افزایش پوشش های گیاهی و رواج پیدا کردن هر چهبیشتر گلخانه ها و نمایشگاه های گل شهری راهی برای درمان کمی از این بیماری دوری از شهر و برگشت به فضاهای عمومیمی باشد.در پژوهش حاضر تلاش گردیده در وهله اول به تدوین چهارچوب نظری در خصوص رابطه انسان و طبیعت در معماری و نقشپوشش گیاهی به عنوان یک عنصر طبیعی پویا و کار آمد در فضای شهری پرداخته و نهایتا عمده مطالعه با روش میدانی باابزار مشاهده و مصاحبه با جامعه آماری 75 مخاطب در پارک حاشیه بلوار چمران نسبت به نقش پوشش گیاهی در جهتحضور پذیری انها در محیط قرار گرفته است. که نتایج حاکی از آن است که دو عنصر پوشش گیاهی و آب از بین 4 عنصرتاثیرگذار بر فضای باز با 31 % پاسخگو بصورت پایاپای مورد تایید مخاطبین قرار گرفته اند و 97 % آنها دلیل حضورپذیریخودرا وجود عناصر طبیعی در این محور می دانند.

Keywords:

پوشش گیاهی , فضای عمومی , حضوری پذیری , پارک حاشیه ای چمران شیراز