مضامین عرفانی در معماری مدارس سنتی ایرانی

نظام آموزش سنتی ایران بر مبنای عبودیت گرایی و فطرت طلبی برقرار شده بود و همه جیز در خدمت هدفاصلی پرورش انسان برای رسیدن به کمال واقعی ساخته و اجرا می شد. بررسی سیستم های آموزشی در ایرانقدیم که نخبه های بررگی همچون ابوعلی سینا، ابوریحان بیرونی، خیام، زکریای رازی و ... پرورش می داد امروزبسیار ضروری احساس می شود. مدارسی که از زمان قاجار به این طرف ساخته شدند تقلید کورکورانه ای از غرببودند و باعث شد که ما متاسفانه مهم ترین الگوهای کارآمد طراحی مدرسه را، که هم اکنون دنیای جدید در امورتعلیم و تربیت به آن رسیده است، از دست بدهیم. هدف این پژوهش بازتوانی معماری سنتی ایران می باشد. روشتحقیق به صورت تحلیل محتوا است و تحلیل اطلاعات، به روش توصیفی بوده و ابزار گردآوری اطلاعات مقالاتمعتبر و به روز می باشد. دستاورد این پژوهش رسیدن به ارزش ها و اصول معماری ایرانی و مضامین عرفانی به کاررفته در آن می باشد. معماری ای که در آن تمام فضاهای پر و خالی طراحی شده و در عین یکپارچگی هر کدامدارای حس مکان متمایری می باشند.

Keywords:

معماری سنتی , مدرسه , نظام آموزش سنتی ایران , مضامین عرفانی