مهرنوش حسینی سبزواری - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری داخلی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اردستان
هوتن ایروانی - دکترای معماری عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اردستان

محیط زندگی و آموزش فرد یکی از عوامل مهم و موثر در یادگیری اوست. در سال های اخیر، جمعیت قابل توجه کودکان در ایران، سبب توجه ویژه به مسایل آموزش و فضاهای آموزشی کودکان شده ا ست. از شاخص ترین این فضاها مهدکودک ها هستند، چرا که متخصصین علوم رفتاری بر این باورند که شخصیت اصلی انسان، در شش سال اول زندگی او شکل می گیرد. حال نقشی که معماری داخلی در ایجاد مناسب ترین فضا برای بالا بردن میزان ادراک کودکان از آنچه در آن فضا باید فراگیرند، ایفا می کند بسیار حایز اهمیت است. برای اینکه معماری داخلی بتواند در روند رشد کودک در ابعاد مختلف تاثیر مثبت ایفا کند، طراحی ناچار است بر اساس اصولی شکل بگیرد که بر پایه شناخت همه جانبه کودک استوار است. پدیدارشناسی دریچه ای است که می توان به این مهم دست یافت. رنگ به عنوان یک پدیده سایکروفیزیولوژیک که واجد تاثیرات منحصر به فرد روحی و روانی است در رابطه با کودکان و فضاهای مورد نیاز آنها مورد توجه متخصصان واقع شده است. نتایج بدست آمده نشان می دهند که تاثیر ناخودآگاه رنگ سبب برانگیخته شدن احساسات در کودکان می شوند. رنگ های تیره، احساس ناامیدی و رنگ های با اشباع کم، حس آرامش را در کودکان ایجاد می کند. در این پروژه که به روش اسنادی جمع آوری شده است نقش رنگ در بالا بردن حس مکان در مهدهای کودک مورد بررسی قرار می گیرد. یعنی تاکید بر تجربه مستقیم و رابطه شخصی کودک با رنگ در فضاهای داخلی

پیدارشناسی مکان، معماری داخلی، رنگ، مهدکودک