بررسی جایگاه شهادت شهود در فقه امامیه و اهل سنت و مقایسه آن با کشور هند

اثبات موضوعات کیفری از دو طریق صورت میگیرد:گاه توسط ادله غیر مستقیم،مانند امارات کیفری و گاه توسط ادله مستقیم انجام میشود.ادله مستقیم ادلهای هستند که در آن برای درک واقعه مجرمانه از حواس پنجگانه استفاده میشود . گواهی شهود یکی از دلایل اثبات است که در حقوق موضوعه ایرانبا منشاییت فقهی مورد توجه قرار گرفته و فقهای مذاهب اسلامی نیز با وجود اختلافاتی در شیوه و آیین استماع آن نسبت به آن اجماع دارند. در مقررات قانونی جمهوری اسلامی ایران تفاوتهایی در اعتبار شهادت زن نسبت به شهادت مرد وجود دارد که منطبق با فقه امامیه بوده لیکن با فقه عامه و البته با حقوقهند تفاوتهایی زیادی دارد.بلوغ، عقل،ایمان، عدالت و طهارت مولد از جمله شرایط ادای شهادت در فقه امامیه است که در ایمان و طهارت مولد با فقه عامه اختلافاتی دارد و با حقوق هند نیزدر همین دو مورد تفاوتهای وجود دارد.شهادت دروغ در حقوق ایران جرمانگاری شده لیکن به جرات بتوان گفت که این جرم علیرغم شیوع آن، متاسفانه در آمار جزایی ایران کمترین و ناچیزترین رقم کیفری را تشکیل میدهداما در حقوق هند به شدت بامقوله شهادت دروغ و اکراه در ادای شهادت کذب برخورد کیفری صورت گرفته است.

Keywords:

شهادت شهود , شرایط شاهد , حقوق ایران , حقوق هند , فقه امامیه , فقه عامه