نقش اجماع در استنباط احکام فقهی وحقوقی از دیدگاه شیعه واهل سنت

بعد از کتاب خدا و سنت. از اجماع به عنوان سومین منبع استخراج و استنباط احکام الهی یاد شده است. اصولیین شیعه )امامیه( و اصولیین عامه )اهل سنت( هر یک نگاه خاصی به موضوع دارند که با هم متفاوت است. شاید هیچ مقوله و بحثی، مانند اجماع به اختلافهای دامنه دار در فقه، نینجامیده است. اجماع، بهخلاف نام خود، فراز ونشیب های تاریخ فقه را با چالشهایی توان فرسا و جنجال برانگیز، آکنده است. به خلاف آنچه در نگاه نخست به نظر می آید. این اختلافها و ناسازگاریها تنها به مرزبندی میان اخباریان و اصولیان نینجامیده است؛ بلکه حتی به شکل گیری دسته ها و گروه های جداگانه ای از خرده گیران، هواداران، ساکنان و یا سردرگمان، نیز در میان اصولیان، با برداشتهای گونه گون از نقش اجماع، انجامیده است. در این مقاله سعی شده است نظرات شیعه واهل سنت در خصوص اجماع وهمچنین جایگاه آن در استنباط از احکام اسلامی تبیین گردد.

Keywords:

اجماع , فقه , شیعه , اهل سنت , حجیت