بررسی مبانی فقهی و حقوقی جرم بغی با تاکید بر ماده 287 قانون مجازات اسلامی

بغی از آن یاد می شود. تعریف و احکامی را که فقها در کتاب های فقهی برای این جرم ارایه داده اند، محدودتر از آن چیزی است که از آیات و روایات فهمیده می شود و بسیاری هم در کتاب ها و مقاله های خود به ذکر همان احکام و شرایط بسنده می کنند؛ درحالی که این جرم، دایره ای گسترده تر دارد. ازسوی دیگر، به دلیل اینکه نهاد مقدس توبه، در منابع کیفری اسلام در جرایم خاصی پذیرفته شده و یکی از عوامل رفع مسیولیت کیفری در نظر گرفته شده است، به رغم وجود ادله و مستندات شرعی در حوزه ی جرایم علیه امنیت و آسایش و بغی، نوعی آمیختگی و امتزاج در ادله محاربه عمومی شهروندان، در مورد جرم دیده شده که برداشت هاى متفاوت از این دو جرم را در پى داشته است. با روی کارآمدن نظام جمهوری اسلامی ایران، در اجرای اصل چهارم قانون اساسی مبنى بر اسلامی نمودن قوانین و ضرورت گسترش دامنه ى مفهوم امنیت، جرم بغی به عنوان اقدامى علیه حاکمیت دولت مورد توجه قرار گرفت. این جرم با همین عنوان وارد قانون مجازات اسلامى نشد، اما با توجه به جرم انگارى محاربه و افساد فى الارض در قانون پیش گفته، تفکیک این دو عنوان مجرمانه از بغى ضرورى است. همچنین طبق ماده 287 گروهی که در برابر اساس نظام جمهوری اسلامی ایران، قیام مسلحانه کند باغی محسوب می شود و در صورت استفاده از سلاح، اعضای آن به مجازات اعدام محکوم می گردند، مناسبت دارد که با بررسی دیدگاه ها و ادله آنها به تبیین دقیق بغی، شرایط و احکام آن پرداخته و به بررسی بررسی مبانی فقهی و حقوقی جرم بغی با تاکید بر ماده 287 قانون مجازات اسلامی پرداخت.

Keywords:

بغی , باغی , محاربه , فساد فی الارض