محسن رضایی - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق خصوصی موسسه آموزش عالی نور طوبی، تهران، ایران

داوری یکی از مهم ترین راهکارهای سرعت بخشیدن به حل و فصل اختلافات حقوقی افراد ، ایجاد نظم عمومی ، حقوقی و کاهش بار سازمان قضایی است. داوری یک نوع دادرسی اختصاصی به شمار رفته و بدین دلیل که طبق ماده 477 قانون آیین دادرسی مدنی داوری در رسیدگی و رای ، تابع مقررات آیین دادرسی نیستند ولی باید مقررات مربوط به داوری را رعایت کنند .ایران شاید بیش از هر کشور دیگری در دنیا در طول دهه های گذشته درگیر حل و فصل دعاوی له و علیه خود از طریق داوری بین المللی بوده است. نگاهی بر بیش از هزاران پرونده در دیوان داوری دعاوی ایران ایالات متحده و پرونده های دیگری که در داوریهای خاص یا نزد موسسات داوری بین المللی مطرح بوده و هست اهمیت امر آموزش، ترویج و توسعه داوری بین المللی و آشنایی با قواعد و ضوابط خاص حاکم بر آن را نشان داده است.داوری بین المللی روشی برای حل اختلافات بین المللی است که در آن طرفین به جای رجوع به نهاد قضایی، اختلاف خود را به یک داور مورد اعتماد خود ارجاع می دهند. رجوع به داوری ممکن است پس از پیدایش اختلاف یا در هنگام تنظیم قرارداد (شرط داوری) پیش بینی شود. از این روش حل اختلاف اکثرا در قراردادهای بین المللی تجاری استفاده می شود. در این پژوهش با مطالعه میدانی و تحقیقات پیشین به این نتیجه رسیده ایم که با استفاده از شروط داوری به وسیله ارجاع بررسی امکان رسیدگی های متعدد فراهم شده است.

داوری بین المللی، نظم عمومی، شروط داوری به وسیله ارجاع