تحلیل مواد 712 و 713 قانون تعزیرات مصوب 1375

مواد 712 و 713 قانون تعزیرات به تکدی گری و کلاشی مربوط می شود که ماده 713 ق.م.ا. افرادی را شامل می شود که محجورین را، وسیله تکدی قرار می دهند یا اینکه به افراد دیگری دستور انجام این کار را، می دهند؛ مجازات این گونه افراد، حبس از سه ماه تا دو سال و استرداد کلیه اموالی که از این طریق به دست آمده است؛ باشد و طبق ماده 712 قانون مجازات اسلامی، مجازات جرم تکدی و ولگردی حبس از یک تا سه ماه می باشد. سوال مورد بررسی در این تحقیق این می باشد که مواد 712 و 713 قانون تعزیرات مصوب 1375 در رابطه با چه مسایلی می باشد و مجازات آن چیست با نگاهی به عملکرد قانونگذار در می یابیم که فقط مجازات های این دو پدیده مجرمانه را سبک و سنگین کرده است و کار مهم و چشمگیری به خصوص بعد از انقلاب برای اصلاح و کاهش این گونه مجرمین نشده است. مجازات قانونی حبس مقرر در مواد 712 و 713 که طبق قانون وصول برخی از ....، به جزای نقدی تبدیل می شود ضمانت اجرای مناسبی برای اصلاح مجرومین نیست و بهتر بود قانونگذار جزای نقدی را از این گونه مجرمین حذف می کرد و مجازات حبس را همراه با کار اجباری در شرایط آسان در نظر می گرفت تا متکدیان به کار شرافتمندانه علاقه پیدا کند.

Keywords:

تکدی گری , کلاشی , تعزیرات , مجازات , قانون مجازات اسلامی