سیدسام حسینی - کارشناس ارشد حقوق خصوصی مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد اندیمشک

قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران در تعریف جعاله از فقه امامیه پیروی نموده و در ماده 561 مقرر داشته: جعاله عبارت است از التزام شخصی به ادای اجرت معلوم در مقابل عملی اعم از اینکه طرف معین باشد یا غیرمعین و در ماده 562 آمده است: در جعاله ملتزم را جاعل و طرف را عامل و اجرت را جعل می گویند. همچنین ماده 66 آیین نامه فصل سوم قانون عملیات بانکی بدون ربا و ماده 1 دستورالعمل جعاله آن را تعریف نموده است. در قانون مدنی به طرفین جعاله جاعل و عامل گفته می شود. در رابطه با ماهیت حقوقی جعاله نظریات مختلفی ارایه شده است برخی آن را ایقاع و برخی از فقها و حقوقدانان آن را عقد می دانند و برخی نیز بین جعاله عام و خاص تفصیل قایل شده اند. که از میان نظریات معرفی شده نظریه عقد بودن جعاله در حقوق موضوعه ایران از قوت و استحکام بیشتری برخوردار است.

جعاله، ایقاع، عقد، جعل، عامل