اثربخشی آموزش تاب آوری بر مشکلات اجتماعی نوجوانان خانواده های آسیب دیده شهر اصفهان

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش تاب آوری بر مشکلات رفتاری اجتماعی نوجوانان خانواده های آسیب دیده اجتماعی شهر اصفهان به اجرا در آمد. روش مطالعه، نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان نوجوان دختر ناحیه 6 آموزش و پرورش اصفهان بود که درسال تحصیلی 94-95 توسط اورژانس اجتماعی بهزیستی شناسایی شده بودنداز جامعه آماری مذکور به شیوه ی نمونه گیری در دسترس 30 نفر انتخاب و به طور تصادفی در دوگروه آزمایش (15نفر) وکنترل (15نفر ) گمارده شدند همه آزمودنی ها قبل از آموزش و پس از آموزش و در دوره پیگیری 30روزه پرسشنامه مشکلات رفتاری (اخنباخ ورسکورلا، 2001) را تکمیل نموده. همچنین گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش تاب آوری قرار گرفتند در حالی که گروه کنترل، آموزشی دریافت نکردند. داده ها با تحلیل کوواریانس چند متغیری نشان داد آموزش تاب آوری بر مشکلات اجتماعی گروه آزمایش تاثیر مثبت معنادار داشته است (0/01> P) و همچنین نتایج نشان داد اثر بخشی آموزش تاب آوری بر مشکلات اجتماعی گروه آزمایش تا دوره پیگیری 30 روزه ماندگار بوده است.

Keywords:

تاب آوری , مشکلات رفتاری اجتماعی , نوجوانان , خانواده آسیب دیده اجتماعی