تبیین مدل رابطه سبک های یادگیری با اهمال کاری تحصیلی در بین دانشجویان و دین پژوهان (با نقش واسطه گری متغیر جنسیت)

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه سبک های یادگیری با اهمال کاری تحصیلی دانشجویان و دین پژوهان با نقش واسطه گری متغیر جنسیت صورت گرفته بود. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بوده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه قم (6048 نفر) و کلیه دانشجویان مشغول به تحصیل در مرکز علوم حوزوی جامعه المصطفی (ص) استان قم (9983 نفر) در سال تحصیلی 93-94 بود. نمونه آماری این پژوهش با استفاده از جدول مورگان تعداد 430 نفر که با استفاده از روش طبقه ای متناسب با حجم دانشجویان در نظر گرفته شده بود. ابزار تحقیق شامل دو پرسشنامه سبک های یادگیری کلب (1999) و پرسشنامه اهمال کاری سولومون بود. نتایج نشان داد که بین سبک های یادگیری تجربه عینی، مشاهده تاملی، آزمایشگری فعال با اهمال کاری تحصیلی دانشجویان و دین پژوهان با لحاظ متغیر واسطه ای جنسیت رابطه معنادار بود. همچنین بین جنسیت با سبک های یادگیری و اهمال کاری تحصیلی دانشجویان و دین پژوهان رابطه معناداری بدست آمد. در نهایت مشخص شد که از میان سبک های یادگیری میزان مفهوم سازی انتزاعی دخترها به طور معناداری بیشتر از پسرهاست؛ اما میزان اهمال کاری پسران بیشتر از دختران بوده است. همچنین، میزان مفهوم سازی انتزاعی دین پژوهان به طور معناداری بیشتر از دانشجویان بود؛ ولی میانگین نمرات اهمال کاری تحصیلی دانشجویان و دین پژوهان تفاوت معناداری نداشته است.

Keywords:

سبک های یادگیری , اهمال کاری تحصیلی , دانشجویان , دین پژوهان , متغیر واسطه ای , جنسیت