امیرعباس رصافی - دکترای حمل و نقل-استادیار دانشگاه بین المللی امام خمینی -گروه عمران
محمد مهدی حاجی زمانی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی حمل و نقل دانشگاه بین المللی امام خمینی

کمک رسانی به بازماندگان و مصدومان حوادث غیر مترقبه و همچنین بحران های پیش بینی نشده و نیز تامین نیازهای اولیه آنها از جمله دغدغه های مسئولین کشورهای توسعه یافته و در حال رشد است.به این منظور مراکزی در مناطق مختلف برای مبارزه با بحران ساخته می شوند.تعداد این مراکز محل قرار گیری آنها امکانات آنها و ... از جمله فاکتورهای مهم تصمیم گیری هستند .در این مقاله سعی می کنیم با بهینه سازی مسافت بین مراکز جمعیتی و مبارزه با بحران و همچنین زمان مورد نیاز برای دسترسی به آنها راهکاری برای حل این مسائل ارائه کنیم.در ابتدا و در مدل اولیه با فرض های ساده کننده مساله را حل می کنیم در مدل دوم فرض ساده کننده ی نا محدودبودن ظرفیت مراکز را حذف و در مدل سوم افزایش یا کاهش تعداد این مراکز را با توجه به بودجه تخصیص داده شده بررسی کرده و همچنین به تحلیل ریسک آن می پردازیم.بدین ترتیب به سوالاتی که ممکن است در تصمیم گیریهای بعدی بوجود بیایند پاسخ می دهیم

مدیریت شهری,بحران,بهینه سازی,مکان یابی,تحلیل ریسک