کاهش ترافیک شهری از طریق جانمایی بهینه پلهای مکانیزه عابر استفاده از مدل نوین تصمیم گیری چند معیاره

با توجه به بحرانی بودن وضعیت ترافیکی تهران بزرگ امروزه شاهد کاربرد آخرین تکنولوژیها و دستاوردهای حوزه علوم و تحقیقات از دوربین های ثبت خودکار تخلفات و سیستم Scats در کنترل هوشمند چراغ راهنمایی تقاطع ها گرفته تا استفاده از علائم هشدار دهنده نوین در مدیریت و کنترل ترافیک شهری می باشیم از طرفی با توجه به نقش 15 درصدی پلهای مکانیزه عابر پیاده در کاهش ترافیک نه تنها شاهد روند رو به توسعه در زمینه احداث و به کارگیری انها در زمینه کنترل و کاهش ترافیک نیستیم بلکه بعضا عدم بهینگی جانمایی انها با وجود صرف هزینه ای بالغ بر 1تا10 میلیارد ریال موجب کاهش تاثیر و گاها" عدم تاثیر آنها در کاهش ترافیک شده است.لذا در پی نیاز شهرداری تهران به منظور جانمایی بهینه احداث پلهای مکانیزه عابر پیاده در مطالعه تحقیقاتی حاضر با استفاده از تلفیق تکنیک های WRAC و آنالیز نسبت منافع به مخارج یک مدل تصمیم گیری چند معیاره جهت تصمیم گیری توسعه داده شده و کاربرد این مدل در مورد 4 پل مکانیزه واقع محدوده های a,B,y بیانگر بهینگی احداث پل مکانیزه عابر پیاده در محدودهای a,B به ترتیب با امتیازات کلی 149.3 و 177.05 و عدم بهینگی احداث پل مکانیزه عابر پیاده در محدودهای y به ترتیب با امتیازات کلی 96.5 و107.85 می باشد

Keywords:

مهندسی ترافیک , جانمایی , پل مکانیزه عابر پیاده , تصمیم گیری چند معیاره