توسعه پایدار حمل و نقل در بستر آمایش سرزمین

توسعه کشور در جهت تحقق سند چشم انداز 20 ساله کشور از جمله دغدغه های اصلی نظام جمهوری اسلامی است.این توسعه در بخش حمل و نقل به عنوان یک زیر ساخت مهم حائز اهمیت است.عدم توجه به بعد مکانی و فضایی استراتژیهای توسعه در سالهای گذشته منجر به بروز مشکلات عدیده ای نظیر تراکم بی عدالتی تخریب محیط زیست و تغییر ساختار شهری و روستایی شده است.آمایش سرزمین تجلی فضایی استراتژی توسعه ملی است که به سرزمین به عنوان عامل اصلی توجه دارد.دوام و بقای استراتژیهای توسعه منوط به عدالت گستری در این برنامه ریزی هاست.توسعه کشور در بستر طرح آمایش سرزمین با معیارهای بومی منجر به تحقق عدالت خواهد شد.و ثبات و بقای آن را ارتقا خواهد داد نگرش امایشی در توسعه زیر ساخت حمل و نقل از این بابت حائز اهمیت است.در پرتو آمایش سرزمین علاوه بر گسترش عدالت اجتماعی و تعادل های منطقه ای احیای منابع طبیعی حفظ محیط زیست کارایی و بازدهی اقتصادی و الزامات دفاعی و امنیتی نیز برآورده خواهد شد.حمل و نقل به عنوان عنصر ارتباط دهنده می تواند نقش موثری در آمایش مناطق مرزی داشته باشد.

Keywords:

توسعه پایدار , حمل و نقل , آمایش سرزمین