مصطفی صفدری رنجبر - دانشجوی دکتری، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
اسماعیل قادری فر - دانشجوی دکتری مدیریت تکنولوژی، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
منوچهر منطقی - دانشیار دانشگاه، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، تهران، ایران

صنعت خودرو با پیشینه 120 ساله در سطح جهان به عنوان صنعت مادر یا لکوموتیو صنایع دیگر شناخته می شود. به طوری که، برخی از نظریه پردازان توسعه اقتصادی، دستیابی کشورها به فناوریهای طراحی و ساخت خودرو را به منزله ورود کشورها به عرصه کشورهای توسعه یافته قلمداد می کنند. از طرفی کشور ما دارای سابقه ای تقریبا 60 ساله در این صنعت می باشد و امروز می بایست از جایگاهی درخور توجه در سطح بین المللی برخوردار باشد. اما متاسفانه ما نتوانسته ایم به یک خوروساز مطرح در سطح جهانی تبدیل شویم و همچنان از یک شکاف فناورانه عمیق با خوروسازان پیشرو رنج می بریم. از سوی دیگر، روندهای ساختاری و فناورانه مختلفی در این صنعت قابل مشاهده می باشند که صنعت خودروسازی را به سمت دانش بنیان شدن سوق می دهد. به عبارتی، نه تنها برای باقی ماندن در صحنه رقابت بلکه برای ورود به همکاری ها و اتحادهای راهبردی با سایر خودروسازان باید از سطح بالایی از دانش و قابلیت های فناورانه در این حوزه بهره مند بود. صنعت خودروسازی در کشور ما نیز ناگزیر است به منظور تضمین بقا و رشد خود به سمت دانش بنیان شدن حرکت نماید. به همین دلیل در این مقاله با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و میدانی چالشها، روندها، راهبردها و راهکارهای گذار به صنعت خودروسازی دانش بنیان مورد بررسی قرار گرفته است و در انتها برخی پیشنهادات ارایه شده است.

صنعت خودروسازی، اقتصاد دانش بنیان، روندها، راهبردها، راهکارها