هادی حسینی - دانشجوی دکتری مدیریت فناوری، تهران، دانشکده مدیریت حسابداری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب
مریم قندور - دانشجوی دکتری مدیریت فناوری، تهران، دانشکده مدیریت حسابداری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب
منوچهر منطقی - دانشیار گروه مدیریت فناوری، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، تهران، جاده مخصوص کرج، سازمان صنایع هوایی
عبدالرضا سبحانی - استادیار گروه مدیریت بازرگانی، تهران، دانشکده مدیریت حسابداری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب

هدف از انجام این تحقیق شناسایی تاثیرات پارک های علم و فناوری کشور در انتقال فناوری به بخش کشاورزی است. نبود مکانیسم کارا در انتقال یافته های نوین به بخش کشاورزی و همچنین توسعه فناوری های کشاورزی، توسعه پارک های علم و فناوری را لازم و ضروری نموده است. این تحقیق از لحاظ هدف کاربردی و از دسته تحقیقات پیمایشی بوده که به روش توصیفی همبستگی انجام شد. جامعه آماری تحقیق - 90 نفر از کارشناسان ارشد پارکهای علم و فناوری در کشور بود که مورد سرشماری قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه بود که روایی ظاهری و محتوایی آن بوسیله صاحب نظران و محققان احراز شد و پایایی ابزار تحقیق با انجام پیش ازمون و محاسبه ضریب آلفای کرونباخ برای بخش های مختلف احراز شد. نتایج بدست آمده از این تحقیق نشان می دهد که مهمترین تاثیرات پارک در فرایند انتقال فناوری انتخاب فناوری های مناسب و متناسب با شرایط منطقه ای، درنظرگیری اندازه واحدهای تولیدی کشاورزی و توسعه فناوری ها متناسب با آن و ارایه آموزش های کاربردی به کاربران فناوری های توسعه یافته است. به منظور شناسایی اثرات پارک بر فرایند انتقال فناوری از تحلیل عاملی اکتشافی استفاده شد، که نتایج بدست امده نشان می دهد که پنج عامل در کل حدود 87/37 درصد از واریانس مربوط به اثرات را تبیین می نماید. مهمترین اثر پارک در فرایند انتقال فناوری تولید فناوری مناسب است که حدود 35/02 درصد از واریانس مربوط به عوامل است. از دیگر اثرات پارک انطباق پذیری و بومی سازی (11/49 درصد)، انتخاب فناوری مناسب (11/39 درصد) ، آموزش (11/11 درصد) و بازاریابی (9/35 درصد) است.

انتقال فناوری، پارک های علم و فناوری، فناوری های کشاورزی