حفاظت از دارایی های فکری شرکت های دانش بنیان در پارادایم نوآوری باز

توانایی در فرآیند نوآوری و تجاری سازی ایده های نوآورانه و فناورانه با هدف دستیابی به مزیت رقابتی، یکی از مهمترین پیش نیازهای موفقیت کسب و کارهای کوچک و متوسط می باشد. جهانی شدن، افزایش پیچیدگی تکنولوژیک، و بسیاری دیگر از عوامل محیطی، استراتژیک و اقتصادی، شرکت ها را بر آن داشته تا تمرکز خود را از نوآوری بسته که بر فعالیت های درون سازمانی برای توسعه تکنولوژی تاکید دارد، به مدل نوآوری باز معطوف نمایند. اما بکارگیری نوآوری باز سبب ایجاد یک سری از چالش های استراتژیک در سازمان خواهد بود. دو مورد از اصلی ترین این چالشها، کنترل و مدیریت فرایند نوآوری مشترک و مدیریت دارایی های فکری طرفین می باشد. توجه به این مسایل در شرکتهای کوچک و متوسط دانش بنیان از اهمیت ویژه ای برخوردار است زیرا این شرکتها به دلیل کمبود منابع مالی و منابع مکمل، برای کسب مزیت رقابتی و تجاری سازی ایده های خود نیازمند ورود به فرایندهای همکاری بوده و از سوی دیگر ناچار به حفاظت از مهمترین دارایی خود یعنی دارایی های فکری سازمان می باشند. هدف از این مقاله شناسایی روش های موجود و اقدامات عملی موثر برای حفاظت از دارایی های فکری در پارادایم نوآوری باز می باشد. این مقاله اهمیت توجه شرکت های دانش بنیان به مسایلی همچون شناسایی دارایی های فکری سازمان و اتخاذ استراتژی های حفاظتی داخلی از طریق روش های رسمی، غیر رسمی و ترکیبی پیش از آغاز همکاری و دقت در جزییات مرتبط با مالکیت فکری، مانند سطوح دسترسی، روش های حفاظت و حقوق بهره برداری مشترک را در تنظیم قراردادهای همکاری مطرح می نماید.

Keywords:

نوآوری باز , دارایی های فکری , شرکت های دانش بنیان