طراحی مدلی برای طرحریزی فناوری در گستره شبکه زنجیره تامین یک بنگاه مادر: مطالعه موردی صنعت خودروسازی ایران

طرحریزی فناوری بعنوان یکی از مولفه های اصلی توسعه محصول، فرآیندی است که براساس آن بنگاهها در حین توسعه محصول و فرآیند جدید تصمیم می گیرند که چه فناوری هایی را در آنها بکار بگیرند. با افزایش پیچیدگی محصولات و فناوری ها و نیز تبدیل شدن شرکت ها به بنگاه های بزرگ دارای زنجیره تامین، طرحریزی فناوری همراه با ارزیابی ساخت-پذیری آن از اهمیت ویژه ای برخوردار شده است. مدل های موجود به طرحریزی در یک بنگاه تمرکز نموده اند. این در حالی است که در بیرون از مرزهای بنگاه و در زنجیره تامین، با مجموعه ای از فناوری هایی مواجه هستیم که با محصولات و فناوری های درون بنگاه ارتباط داشته و تصمیمات آن را متاثر می کنند. مقاله حاضر در پاسخ به این خلاء نظری به ارایه مدلی پرداخته است که امکان طرحریزی یکپارچه فناوری در حین طراحی محصول و فرآیند در سطح بنگاه مادر و نیز در عقبه این فناوری ها در سطح زنجیره تامین را فراهم می سازد. در این مقاله از یک رویکرد کیفی در روش تحقیق بهره گرفته شده است. داده ها از طریق انجام مصاحبه های عمیق اکتشافی با خبرگان جمع آوری و با استفاده از روش تحلیل تم مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. سپس براساس یافته های تحقیق اقدام به طراحی مدل شده است. در مرحله بعد، اعتبار مدل طراحی شده با استفاده از روش گروه کانونی مورد تصدیق و سپس در قالب یک مطالعه موردی توصیفی صحه گذاری شده است. این مقاله مدعی است که برای اولین بار، علاوه بر منظر مدیریت از منظر مهندسی نیز به موضوع نگریسته است.

Keywords:

توسعه محصول جدید , ماتریس طرحریزی فناوری , زنجیره تامین فناوری , معماری محصول , ساخت-پذیری , صنعت خودروسازی ایران