عادل طاهرخانی - کارشناس ارشد حقوق تجارت و اقتصاد بین الملل دانشگاه تهران

به دنبال فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و آغاز روند جهانی سازی و نتیجتا اهمیت روز افزون اقتصاد، دیپلماسی اقتصادی و تجاری یکی از وجوه دیپلماسی مدرن گردید. قرار گرفتن اقتصاد در مرکز سیاست و قدرت، جابجایی در مولفه های تعیین بخش امنیت در سطح جهانی را به دنبال داشته و کشورهای هژمون طلب را بر آن داشته تا از این اهرم برای مهار ناامنی ها و تنظیم رفتار دولت- ملت ها حداکثر استفاده را ببرند.در ایران با توجه به ناکارآیی سرمایه، به کار گرفته نشدن فن آوری روز، در کار بودن ماشین های کهنه و قدیمی در خطوط تولید و ضرورت حرکت با روند شتابنده رشد اقتصادی در جهان از سوی دیگر، نیاز به یک دیپلماسی اقتصادی پویا احساس می شود. در این راستا این کشور در گام نخست نیازمند شناخت موانع موجود بر سر راه جذب سرمایه گذاری خارجی است. نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که یکی از علل بسیار مهم در جذب اندک سرمایه های خارجی در ایران، مساله نبود امنیت در شیون مختلف سیاسی، اقتصادی و حقوقی است. در پژوهش حاضر، با توجه به ناکامی های ایران در برخورداری از یک دیپلماسی اقتصادی پویا در جذب سرمایه گذاری مستقیم خارجی، علی رغم برخورداری از پتانسیل های مناسب، به بررسی دلایل این نقیصه می پردازیم.

دیپلماسی اقتصادی و تجاری، سیاست خارجی، امنیت، سرمایه گذاری مستقیم خارجی