جهانی شدن و فرهنگ با تاکید بر ایران

جهانی شدن پروسه ایست که از دیرزمان جهان بشریت را تحت سیطره سیاسی، اقتصادی و فرهنگی خود گرفته است. نظریه برخورد تمدنها جوامع انسانی را به تمدنهای متفاوتی تقسیم کرده است. تعارض و نزدیکی در عملکرد این دو- جهانی شدن و برخورد تمدنها- هنگامی آشکار می گردد که جهانی سازی بعنوان یک امر خارجی وارد جریان اصلی جهانی شدن می گردد و همچون جزء اصلی، جهانی شدن را آماج تاخته های خود قرار می دهد. گویی جهانی شدن منتفی شده و جهانی سازی نقش اصلی را در این میان بازی می کند. پررنگی نقش دین و ارزشهای دینی از یک طرف و حامل بودن تمدن ایرانی- اسلامی از سویی دیگر خاص بودن ایران را به همراه داشته است.آنچه بیش از همه بر محقق روشن است آنست که درست است که جهانی شدن در بعد اقتصادی ممکن است برای جامعه ما مفید باشد، اما ورود به عصر جهانی شده، بدون تجهیز فرهنگ خودی درست ما را به همان اهداف سیاسی – فرهنگی برخورد تمدنها که همان حاکمیت ایدیولوژی لیبرال – دموکراسی است رهنمون می سازد. با توجه به کاستیها و ناراستیهای ایدیولوژی لیبرال – دموکراسی و جهانشمولی دین اسلام، جهانی سازی اسلامی به عنوان یکی از بهترین راهکارهای مقابله با جهانی شدن غربی پیشنهاد می گردد. فرهنگ خودی برای در امان ماندن از استحاله و برای آنکه در این نظام جهانی شده، صدایی قوی در میان صداها ارایه دهد، علاوه بر کسب مولفه ها و عناصر مثبت از فرهنگهای دیگر، می تواند با تامل و بازسازی خردورزانه در سنتها و بازاندیشی عادلانه در ارزشهای خود، فعالانه از امکانات و ابزار ارتباطی دنیای جدید برای عرضه آرمانها و ارزشهای خود استفاده نماید.

Keywords:

جهانی شدن , جهانی سازی , فرهنگ , برخورد تمدنها , گفتمان درون دینی جهانی شدن , گفتمان برون دینی جهانی شدن