تجزیه و تحلیل توافق نامه پاریس در مورد کنواسیون تغییرات اقلیمی ونقش جایگاه ایران

تغییر اقلیم نشان دهنده تغییرات غیر عادی در اقلیم درون اتمسفر زمین، و پی آمدهای ناشی از آن در قسمت های مختلف کره زمین می باشد. از آن رو که مسبب شکل گیری مشکلات بسیاری برای طبیعت شده است، دغدغه ی جامعه ی جهانی است. توافقنامه پاریس بر کنواسیون تغییرات آب و هوا آخرین تلاش جامعه جهانی برای حل و فصل پدیده تغییر اقلیم بوده است. اما این توافقنامه فاقد یک ضمانت اجرای موثر است، به طوریکه بتواند تحقق اهداف اساسی توافقنامه را تضمین نماید. مقاله پیش رو در پی اثبات این فرضیه است که می توان از طریق برخی از بندهای این توافقنامه، بهره جست. روش حل مسیله در پژوهش پیش رو تحقیق توصیفی تحلیل بر اساس اسناد بین المللی و تحلیل موضوع رسمی اعلامی و موضع غیر رسمی و واقعی دولت ها است. در نهایت چنین نتیجه گرفته خواهد شد که شورای امنیت سازمان ملل صلاحیت ورود به موضوع اقلیم را دارد. و بدیهی است، از آنجایی که استنتاج حاصل شده از طریق اسناد معتبر بین المللی صورت پذیرفته است، روش اعتبار سنجی نتایج نیز میزان مطابقت آن با قواعد حوزه حقوق بین الملل خواهد بود. بی شک، بیشتر این تغییرات ماقبل تاریخی صرفا حاصل عوامل طبیعی هستند.

Keywords:

تغییرات اقلیم , کنواسیون پاریس , حقوق بین الملل , جامعه جهانی , تهدیدات محیط زیست