بازپیرایی فضاهای سبزشهری جهت استفاده معلولین بینایی مطالعه موردی : بوستان ملت تهران

فضاهای سبزشهری یکی ازمهمترین عوامل موثر درشکل دهی به پایداری اجتماعی اند وبه عنوان یکی ازشاخص های توسعه یافتگی جوامع محسوب می شوند اما عوامل متعددی نظیرمشکلات زندگی شهری، ایمنی، امنیت و متناسب نبودن امکانات مورد نیاز،روند استفاده ازاین اماکن راکاهش داده است.ازجمله مشکلات این فضاها عدم میزبانی مناسب از افرادمعلول نظیر قشرکم بینا و نابینای جامعه می باشد. هدف اصلی این تحقیق،رفع موانع محیطی وبهره وری از فضای پارکها، برای کم بینایان و نابینایان بوده و اهمیت این مسیله در ارزش نهادن به روح انسانی و شخصیت یک انسان معلول و بازگرداندن او به یک زندگی سالم و پرثمر است.توجه به مشکلات کم بینایان و نابینایان در طراحی می تواند زمینه ای جهت بالا رفتن حس استقلال و اعتماد به نفس، ایجاد محلی امن جهت برقراری آرامش و گذران اوقات فراغت و فرصتی برای حضورآنها درفعالیت های جمعی و تفریحی باشد.روش تحقیق شامل روش تحلیلی- توصیفی وروش قیاسی برای استفاده از دستاوردهای جهانی وانتخاب بهترین معیارها می باشد. بدین منظورمرورمنابع، سوابق موضوع و تحقیقات مشابه به صورت کتابخانه ای انجام وبا توجه به اصول کلی طراحی فراگیر به عنوان چارچوب نظری این پژوهش، بررسی های میدانی از وضع موجود پارک مورد مطالعه و محیط های بلافاصل آن به منظورشناسایی محدودیت ها و پتانسیل های موجود صورت گرفت. پس از بررسی مشخصات کالبدی فضاهای مورد مطالعه و با توجه به نتایج به دست آمده درزمینه خصوصیات حرکتی و رفتاری افراد نابینا وکم بینا ، پیشنهاداتی به منظور فراگیرنمودن این فضاها برای استفاده آزاد و مستقل این قشراز جامعه ارایه گردید.

Keywords:

فضای سبز شهری , نابینایی , کم بینایی , ادراک محیط , بازپیرایی