مایده عطایی - دانشجوی کارشناسی ارشد مطالعات فرهنگی، دانشگاه کاشان

سرمایه اجتماعی بعنوان نوعی از سرمایه مالکیت فردی ندارد و متعلق به تمام اعضای گروه است ،در صورت مصرف کاهش نمی یابد بلکه ممکن است افزایش یابد.این نوع سرمایه تنها در درون گروه یا انجمن یا شبکه اجتماعی شکل میگیرد وامکان تزریق آن از بیرون جمع وجود ندارد.در دنیای تحول یافته امروزی، ارتباطات انسانی در آن شکل های متفاوت و گوناگونی به خود گرفته است.یکی از پرکاربردترین شیوه های ارتباط، استفاده از فضای مجازی و شبکه های اجتماعی مجازی است که بکارگیری آنها کیفیت روابط را نیز متحول کرده است. براین مبنا در این مقاله سعی گردیده است نقش فناوری های نوین ارتباطی بر سرمایه اجتماعی شهروندان در جامعه سنجیده شود. بر این اساس اثرات سه گانه و بعضا متناقض این فناوری ها بر سرمایه اجتماعی قابل توجه است.فضای مجازی از آن جهت که دامنه ارتباطات وتعداد افراد مرتبط را افزایش میدهد موجب تقویت سرمایه اجتماعی ست و از آن جهت که کیفیت روابط مبتنی بر اعتماد را کاهش میدهد، سبب تضعیف سرمایه اجتماعی ست. از نگاهی دیگر شبکه های مجازی بازتابی از جهان واقعی است و از این رو سرمایه اجتماعی میتواند امری مستقل از فضای مجازی تلقی شود . در این مقاله از نظریه پردازان سرمایه اجتماعی همچون فوکویاما،کلمن و بوردیو برای تبیین سرمایه اجتماعی در دنیای مجازی استفاده شده است.

سرمایه اجتماعی،فضای مجازی،شبکه های مجازی،اعتماد اجتماعی،مشارکت اجتماعی،روابط اجتماعی