بررسی جایگاه حقوق آب در توسعه پایدار

رشد و توسعه پایدار از اهداف استژیک هر کشوری بوده و کلیه برنامه ریزی ها و بودجه بندی ها در این راستا صورت می گیرند. در این راستا قوانین حقوقی نقش قابل توجهی را در جهت نظام بخشی و جلوگیری از انحراف از مسیر توسعه بر عهده دارند. از بین این قوانین، قوانین حقوق آب اساسا و اصولا برای حل مسایل و تضادهای اجتماعی مرتبط با آب و هموار کردن راه برای رسیدن به اهداف استراتژیک توسعه به کار رفته و نقشی کلیدی بر عهده دارند. در نتیجه این مقاله در تلاش است تا ضمن بررسی ادبیات پیرامون مفاهیم توسعه پایدار و حقوق آب، با ارایه یک مدل مفهومی چگونگی تاثیر سیر تاریخی حقوق آب در توسعه پایدار را ارایه نماید. در این چارچوب سیر تاریخی حقوق آب در کشور ما به دو بازه زمانی 1285 تا 1347 و 1348 تاکنون تقسیم شده است. به طوری که هر چه به زمان حال نزدیک تر شده ایم قوانین حقوقی آب از نگاه فرد گرایانه و مالکانه به سمت نگاه جمعی و جامعه نگر تغییر یافته است. از سوی دیگر دیدگاه های کوتاه مدت و محلی به سمت استراتژی های ملی و جهانی متمایل شده و اهداف زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته اند. به عبارت دیگر در هم تنیدگی و روابط دو سویه توسعه ی پایدار و حقوق آب، لزوم بررسی دقیق تر و بلند مدت این مفاهیم را دو چندان نموده است.

Keywords:

حقوق آب , توسعه پایدار , اهداف زیست محیطی , اهداف اجتماعی , اهداف اقتصادی