محمود محمدی - دانشگاه هنر اصفهان/ دانشکده معماری و شهرسازی،
احمد شاهیوندی - دانشگاه هنر اصفهان/ دانشکده معماری و شهرسازی،
داریوش مرادی - دانشگاه هنر اصفهان/ دانشکده معماری و شهرسازی،
سمانه معین پور - دانشگاه هنر اصفهان/ دانشکده معماری و شهرسازی،

یکی از اشکال برنامهریزی بازار محور که در دهه 70 برای تحقق اهداف حفاظت میراث فرهنگی در برخی ایالات آمریکا ظهور نمود، 1 برنامهانتقال حقوق توسعه (TDR2 (در سطح شهر و ناحیه است. این ابزار بهعنوان مکمل قوانین منطقه بندی در مدیریت رشد و توسعه شهری به برنامه ریزان کمک میکند تا پتانسیل توسعه را از پهنه های نیازمند حفاظت به پهنه هایی که قدرت جذب توسعه بیشتری دارند، انتقال دهد. به همین منظور منطقه 9 شهر اصفهان بهعنوان نمونه موردی انتخاب گردید چرا که در حدود 290 هکتار از کل منطقه را اراضی کشاورزی و باغی تشکیل میدهد و در سالهای اخیر ساختوسازهای غیرمجاز باعث از بین رفتن سطح وسیعی از اراضی کشاورزی و باغی در این منطقه شده است؛ بنابراین لزوم صیانت از این نوع اراضی احساس میشود. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که در بعد حقوقی و قانونی، آشنایی مسیولین و شهروندان در زمینه چگونگی سازوکار انتقال حق توسعه بسیار کم و ناچیز میباشد و همچنین نظارتها چندان دارای کارایی و اثربخشی لازم جهت ممانعت از تغییر کاربری اراضی زراعی و باغی و جلوگیری از تخلفات ساختوسازی نیستند. همچنین تمایل مالکین اراضی زراعی و باغی به مشارکت در تحقق برنامه انتقال حق توسعه کم می باشد، چراکه آشنایی چندانی با این برنامه در بین مالکین و همچنین انگیزههای اقتصادی قوی برای آنها وجود ندارد در نهایت این که منطقه 9 دارای ظرفیتهای قابل استفاده برای به کارگیری برنامه انتقال حق توسعه میباشد.

حق توسعه ، سود و پاداش توسعه ، پهنه های ارسال ، پهنه های ، حق ارتفاقی دریافت