بررسی تطبیقی حریم در خانههای سنتی و معاصر خانه قزوینیها، مجتمع مسکونی پردیس اصفهان

در طراحی فضاهای مسکونی، پیشبینی حریم از مهمترین ابعادطراحی بوده و نمیتوان برای مکانیابی اتاقها و فضاهای مختلف فقط به استفاده مناسب از نور آفتاب در زمستان و مقابله با آن در روزهای گرم تابستان توجه کرد و به مساله حریم بیتوجه بود. پژوهش حاضر پس از تبیین مساله حریم، به بررسی تطبیقی عناصرایجاد کننده آن، در دو نمونه خانه قزوینی ها به عنوان خانه سنتی و مجتمع مسکونی پردیس به عنوان خانه معاصر در شهر اصفهان پرداخته است. در این تحقیق توصیفی برای جمع آوری اطلاعات از روش مطالعات کتابخانهای و روش میدانی استفاده شده است.فرضیه تحقیق بر این استوار است که خانه معاصر در مقایسه با خانه سنتی در ایجاد حریم ضعیفتر عمل میکند. یافتههای تحقیق نشان میدهد که عناصر ایجاد کننده حریم در خانه قزوینی ها موفقتر بوده و به مقوله حریم توجه بیشتری شده است. وجود مفصلهای اتصال دهنده فضاهای باز و بسته و استفاده از هر سه فضای باز،بسته و پوشیده باعث برتری امتیاز کلی نمونه سنتی )خانه قزوینی- ها( به نمونه معاصر )مجتمع مسکونی پردیس( گردیده است. شایان ذکر است که مجتمع پردیس سطح مناسبی از حریم را ارایه داده است. در این زمینه در ساختمانهای امروزی باید برای تامیننیازهای روانشناختی و جوابگویی به خلوت انسانها به مساله حریم توجه بیشتری نمود و از عناصر ایجاد کننده آن به شیوههای جدید استفاده کرد.

Keywords:

حریم , درونگرایی , خانه سنتی , خانه معاصر