بررسی رابطه بین عوامل مهندسی مجدد فرایندهای کسب وکار با عملکرد سازمانی با توجه به نقش تعدیلگر قابلیت فناوری اطلاعات

پژوهش حاضر باهدف بررسی نقش تعدیلگر قابلیت های فناوری اطلاعات در رابطه بین عوامل مهندسی مجدد فرایندهای کسب وکار و عملکرد سازمانی کارکنان در سازمان های تامین اجتماعی شهر مشهد، صورت گرفته است. این پژوهش که از نوع توصیفی و تحلیلیو از بعد هدف کاربردی میباشد، به روش میدانی (پیمایش) با استفاده از روش های آمارتوصیفی و استنباطی درجامعه آماری شامل کلیهکارکنان سازمان های تامین اجتماعی مشهد می باشند که تعداد آنها حدود 678نفر می باشند، انجام شده است. حجم نمونه با استفاده ازفرمول کوکران 180نفر تعیین شده و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده افراد نمونه مشخص و مورد آزمون قرار گرفته اند.برای سنجش رابطه بین متغیرها از پرسشنامه های عوامل مهندسی مجدد فرایندهای تجارت، قابلیت فناوری اطلاعات و عملکردسازمانی برگرفته از مطالعه کابیرو، رزالی و حسنان (2012 )استفاده شده است.نتایج این پژوهش نشان داد که تمام فرضیه هایپژوهش تایید شد بدین معنا که بین عوامل مهندسی مجدد و عملکرد سازمانی رابطه معنادار و مستقیم وجود دارد و همچنین فناوریاطلاعات (در دو بعد دانش فناوری اطلاعات و عملیات فناوری اطلاعات) رابطه بین عوامل مهندسی مجدد و عملکرد سازمانی راتعدیلگری می کند و نقش افزایشی دارد

Keywords:

عوامل مهندسی مجدد فرایندهای تجارت , قابلیت فناوری اطلاعات , عملکرد سازمانی , سازمان تامین اجتماعی