عزت اله کرمی - استاد ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه شیراز
مرضیه کشاورز - دانشجوی دکتری ترویج و آموزش کشاورزی، دانشگاه شیراز
معصومه فروزانی - دانشجوی دکتری ترویج و آموزش کشاورزی، دانشگاه شیراز

توسعه پایدار با هدف عمده یاری رسانی به فقرا، مورد توجه قرار گرفته است. زیرا اعتقاد بر این است که فقرا، چاره ای جز تخریب محیط زیست ندارند. اما رابطه میان فقر، تخریب زیست محیطی، و ناپایداری بسیار پیچیده بوده و در بسیاری از موارد، به خوبی شناخته نشده است. بنابراین هدف از این مقاله، واکاوی برخی از مطالعات کمی و کیفی انجام شده در زمینه توسعه پایدار در ایران می باشد، تا از این رهگذر امکان ارائه رویکردهای واقع گرایانه تر در زمینه رابطه فقر و توسعه پایدار فراهم گردد. یافته ها نشان می دهند که فقر عمده ترین علت ایجاد ناپایداری کشاورزی است و ناپایداری کشاورزی ، در طولانی ترین مدت منجر به افزایش فقر نسبی و تخریب بیشتر محیط زیست می شود. بنابراین می بایست با استفاده از استراتژیهای مناسبی نظیر تدوین برنامه های حمایتی برای فقرا، قدرت بخشی به آنها، تنوع بخشی به اقتصاد روستایی و بهبود وضعیت مزارع کوچک، نسبت به فقرزدایی و ایجاد پایداری اقدام شود.

فقر، ناپایداری ، پایداری کشاورزی، پایداری روستایی، کشاورز ، ایران