محمدرضا نیاکان - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مکانیک، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز،ایران
پرهام زاهدی نژاد - استادیار، گروه مکانیک، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز،ایران

جهت یابی را میتوان قدیمی ترین شکل مساله ناوبری دانست. امروزه به دلیل محدودیت های جهت یابی قطبنماهای مغناطیسی و الکترونیکی، در کاربردهای صنعتی و نظامی از جهت یابی اینرسی به منظور مشخص کردن دقیق زاویه سمت از شمال واقعی استفاده می شود. بدلیل ماهیت این سیستم ها دقت خروجی دستگاه به ارتعاش بسیار حساس می باشد، در پژوهش حاضر هدف، طراحی و ساخت بدنه یک سیستم جهت یاب اینرسی بر اساس افزایش فرکانس طبیعی اجزای مکانیک با استفاده از روش اجزای محدود می باشد. در ابتدا بدنه سیستم بر اساس الزامات و محدودیت های حسگرها، کالیبراسیون و سکوی نصب طراحی می شود و برای بررسی رفتار بدنه، تحلیل های استاتیک، مودال و ارتعاشات تصادفی به کمک نرم افزار ANSYS WORKBENCH مطابق استاندارد نظامی MIL810G انجام خواهد شد. برای اعتبارسنجی نتایج شبیه سازی، در آزمایشگاه ارتعاشات با دستگاه ارتعاشات آزمون های ارتعاشی بر روی بدنه انجام می پذیرد. دستاورد این پژوهش طراحی و ساخت بدنه سیستم جهت یاب اینرسی خواهد بود که فرکانس طبیعی آن بالاتر از فرکانس های عملکردی سیستم است.

ارتعاشات، تحلیل مودال، ارتعاشات تصادفی، دستگاه آزمون ارتعاش، جهت یابی اینرسیاستاندارد نظامی 810