احمد عزیزی - عضو هیات علمی، دپارتمان مهندسی مکانیک ، واحد سمنان ، دانشگاه آزاد اسلامی ، سمنان، ایران
رضا رشمه کریم - دانشجوی کارشناسی ارشد، دپارتمان مهندسی مکانیک ، واحد سمنان ، دانشگاه آزاد اسلامی ، سمنان، ایران
مهدی نقی یی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دپارتمان مهندسی مکانیک ، واحد سمنان ، دانشگاه آزاد اسلامی ، سمنان، ایران

در مقاله حاضر به مدل سازی و بهینه سازی جوشکاری نقطه ای پرداخته شده است. به این منظور پارامترهای شامل جریان الکتریکی، نیروی الکترود، زمان جوشکاری و ضخامت ورق به عنوان پارامترهای موثر در جوشکاری در نظر گرفته شده است. در ابتدا با استفاده از روش فازی- عصبی یک مدل فازی با چهار ورودی و یک خروجیبرای تخمین میزان استحکام جوش ارایه شده است. هدف از این پژوهش، انجام فرآیند با کمترین میزان مصرف انرژی و در عین حال داشتن بیشترین استحکام می باشد. برای شناسایی مدل جوشکاری نقطه ای از داده های آزمایشگاهی (که از 24 آزمایش با استفاده از روش طراحی مرکب مرکزی به دست آمده است) استفاده شده است. پس از استخراج مدل ANFISبه بهینه سازی نتایج حاصل از مدل با استفاده از الگوریتم خفاش برای افزایش استحکام جوش در کنار کاهش توان مصرفی پرداخته شده است. نتایج به دست آمده از مدل سازی نشان می دهد مدل فازی عصبی با دقت خوبی میزان استحکام جوش را تخمین می زند. نتایج حاصل از مدل سازی با توجه به پارامترهای بهینه شده نشان می دهد، علاوه بر کاهش میزان انرژی مصرفی، استحکام جوش به میزان قابل توجهی افزایش یافته است

جوشکاری نقطه ای، مدل فازی عصبی، منطق فازی، بهینه سازی، الگوریتم خفاش